donderdag 3 november 2011

Kinderen 2.0 - Ding 6

Kloof, kloof, ervaar ik een kloof? Dan moet ik toegeven dat ik oud word met mijn 30 jaren dat ik op deze aardbol rondloop. Ik ben toen ik twaalf was ingestapt in de wereld die Internet heet en het voordeel van het trage werken van de modem was dat je rustig de tijd nam om alles onder de knie te krijgen en door te lezen. Wat er was niets anders. In dat opzicht zie ik veel van de onderzoeken en artikelen terug bij mij in de praktijk, kinderen vinden begrijpend lezen van een tekst met meer dan 5 regels erg moeilijk. Maar als ik een mail stuur naar een volwassenen heb ik ook lang niet altijd het idee, dat die met veel zorg gelezen is...

Ik weet niet of kinderen meer op het internet zitten dan ik. Ik zie namelijk veel van mezelf terug in de term infobesitas en als ik me zelf in één van de 4 types computergebruikers moet indelen, dan zou ik me bij de netwerkers zetten. In mijn groep dit schooljaar is het gebruiken van een mobiele telefoon nog geen gemeengoed, ze hebben ze om te kunnen bellen. Vorig jaar had ik een groep, waarbij er bijna niet meer live met elkaar gesproken werd zodra de telefoons weer gebruikt mochten worden, pingen was het nieuwe praten. Maar kinderen zullen thuis wel meer achter de computer zitten dan ik thuis heb gedaan, en meer op het internet omdat dat nu eenmaal sneller en goedkoper is dan pakweg 15 jaar geleden.

En als ik naar de sites kijk die ze graag bezoeken... Ik snap wel dat ze daar graag vertoeven. Hyves is vrolijker dan Facebook en je kunt hem meer naar eigen smaak invullen. De meeste kinder websites zijn een plaatje voor het oog (Habbo hotel daargelaten) en je hoeft er weinig voor te lezen en lekker voor te klikken. Alles wat een kind wil, net zoals de onderzoeken zeggen.

4 opmerkingen:

  1. O ja, een inbelmodem, die hebben wij ook nog gehad. Eén keer per dag de post ophalen en als je toch ingelogd was even een minuutje (of twee) surfen.

    Trouwens fijn voor je leerlingen dat ze een juf hebben die begrijpt in welke web 2.0 wereld ze leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het verschil tussen jou en veel van je (oudere) collega's is dat jij het overgrote deel van je leven met computers bent opgegroeid en dat jouw collega's het als een nieuw fenomeen hebben zien opkomen en hebben moeten leren.
    En dan is het ook nog ontzettend bepalend of je vanuit jezelf geïnteresseerd bent in het gebruik van computers, of dat je het je eigen maakt omdat het "nou eenmaal moet".
    Voor kinderen is de aanwezigheid van een computer die vaak altijd aan is (laptop of mobiel) inmiddels nog normaler. Er wordt van elkaar verwacht dat ze op Hyves zitten en het is raar als dat niet zo is. Het hoort dus bij het alledaagse leven. En dan wordt die kloof voor (oudere) leerkrachten enorm, omdat ze vaak geen weet hebben van de mogelijkheden en nog vanuit hun eigen belevingswereld het online gedrag van beoordelen.
    Weten dat Hyves er is, is inmiddels niet meer voldoende.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sabrine
    Inhakend op je opmerking van mail sturen naar een oudere.
    Ik ga er altijd uit dat een gesprek van man tot man (of vrouw tot vrouw of zoiets) veel duidelijker is dan geschreven, getypt woord.
    Ik meen ook dat een school nooit met ouders moet communiceren per mail of per brief.
    Het gesproken woord geeft duidelijker bedoelingen aan dat het geschrevene. Je kunt de mail wel gebruiken om afspraken te maken voor een gesprek.
    Zoals jij bedoelt wordt een mail altijd anders gelezen. AL lees je een mail met zorg, de bedoeling kan toch heel anders overkomen. Wordt er ook al niet eeuwen gevochten vanwege verhalen die opgeschreven zijn in de bijbel?!

    BeantwoordenVerwijderen