vrijdag 20 april 2012
Bedankt voor alles
Via deze ongelooflijk onpersoonlijke, maar wel toepasselijke manier, bedankt voor alle feedback, Marco en Edo. Erg fijn dat ik mee mocht doen, als geen ICT-coördinator zijnde. Mijn certificaat heb ik goed ontvangen. Helaas dat de plicht riep en ik niet persoonlijk bij de afsluiting kon zijn...
dinsdag 10 april 2012
Ding 23 Slot
En toen... Was daar ineens het laatste ding. Aan de ene kant blij het gehaald te hebben, aan de andere kant jammer, omdat je nu zelf weer op zoek moet naar alle mooie pareltjes die er elke dag bij komen. Gelukkig ben ik nu volger van een blogger, die geregeld zulke pareltjes blogt, met dank aan Karel van Hienen.
Echte ontdekkingen vond ik Google Documents en Yurls. Heel handig om zo overzicht te houden, in lessen die ik geef, niet meer te hoeven onthouden waar ik wat gelaten heb. Wel jammer dat hij plaatjes niet goed accepteert. Yurls gebruik ik nu heel vaak als startpagina voor mijn les-zoekopdrachten. Kijken wat iemand anders al over dat onderwerp gevonden heeft. Jammer dat bij de wat oudere pagina's de links niet allemaal meer werken. Verder vond ik Bubbl.us en Prezi leuke programma's om met de kinderen uit te proberen en de dingen over Mediawijsheid vond ik erg interessant, omdat ik daar met mijn klas heel erg mee bezig ben.
Ik vond het erg inspirerend om op deze manier met het integreren van ICT bezig te zijn. Het 'verplichtte' je om er mee bezig te zijn, dit kan je natuurlijk zelf ook, het Internet afspeuren naar mooie dingen, maar je doet het niet. Zo mis je een heleboel moois, wat je goed in je onderwijspraktijk kunt gebruiken. Op dit moment ben ik nog geen ICT-coördinator bij ons op school, maar mocht Nienke ooit ander werk krijgen en ik haar taak overnemen, dan wil ik meer met collega's gaan delen, ik heb het nu sporadisch ook gedaan, programma's die ik tegen kwam en waarvan ik wist dat anderen daar ook veel aan zouden hebben.
Dat er veel op Internet te vinden is, dat weet ik natuurlijk wel, maar hoe geweldig veel tijd en energie anderen stoppen om je onderwijs net even mooier, leuker en interessanter te maken.... Je blijft hangen in de dingen die je zelf weet, mijn ogen zijn nu meer naar buiten mijn kaders gericht.
De hoeveelheid tijd die je met de dingen bezig was, heeft me vooral in het begin parten gespeeld. 4 uur voor 1 ding, alles proberen en ontdekken van de ontdekoefeningen en daarna ook nog eens wat nuttigs in je blog er over schrijven.... In latere dingen vond ik de hoeveelheid tijd die je kwijt was, beter in balans.
Praktijk en theorie kan wat mij betreft meer afgewisseld worden. Of een stukje theorie en praktijk in 1 ding. Praktijk kostte bij mij vaak veel meer tijd, en vaak zaten er meerdere praktijkonderdelen in 1 ding. Ook is het jammer dat je soms maar heel kort bij 1 ding stilstaat (maar dit is natuurlijk ook al bij de tussenevaluatie gezegd). Voordat je het goed onder de knie hebt, bijvoorbeeld enquêtes maken, is de week voorbij en ga je verder met je volgende ding.
En toen... was daar ineens het laatste stuk. 23 dingen was voor mij een uitdaging, de grootste, langste en meest omvattende cursus tot nu toe. Inspirerend, soms een moetje (vooral bij theoriedingen), maar iets waar ik zeker wat aan heb gehad. Bedankt voor alle feedback!
Echte ontdekkingen vond ik Google Documents en Yurls. Heel handig om zo overzicht te houden, in lessen die ik geef, niet meer te hoeven onthouden waar ik wat gelaten heb. Wel jammer dat hij plaatjes niet goed accepteert. Yurls gebruik ik nu heel vaak als startpagina voor mijn les-zoekopdrachten. Kijken wat iemand anders al over dat onderwerp gevonden heeft. Jammer dat bij de wat oudere pagina's de links niet allemaal meer werken. Verder vond ik Bubbl.us en Prezi leuke programma's om met de kinderen uit te proberen en de dingen over Mediawijsheid vond ik erg interessant, omdat ik daar met mijn klas heel erg mee bezig ben.
Ik vond het erg inspirerend om op deze manier met het integreren van ICT bezig te zijn. Het 'verplichtte' je om er mee bezig te zijn, dit kan je natuurlijk zelf ook, het Internet afspeuren naar mooie dingen, maar je doet het niet. Zo mis je een heleboel moois, wat je goed in je onderwijspraktijk kunt gebruiken. Op dit moment ben ik nog geen ICT-coördinator bij ons op school, maar mocht Nienke ooit ander werk krijgen en ik haar taak overnemen, dan wil ik meer met collega's gaan delen, ik heb het nu sporadisch ook gedaan, programma's die ik tegen kwam en waarvan ik wist dat anderen daar ook veel aan zouden hebben.
Dat er veel op Internet te vinden is, dat weet ik natuurlijk wel, maar hoe geweldig veel tijd en energie anderen stoppen om je onderwijs net even mooier, leuker en interessanter te maken.... Je blijft hangen in de dingen die je zelf weet, mijn ogen zijn nu meer naar buiten mijn kaders gericht.
De hoeveelheid tijd die je met de dingen bezig was, heeft me vooral in het begin parten gespeeld. 4 uur voor 1 ding, alles proberen en ontdekken van de ontdekoefeningen en daarna ook nog eens wat nuttigs in je blog er over schrijven.... In latere dingen vond ik de hoeveelheid tijd die je kwijt was, beter in balans.
Praktijk en theorie kan wat mij betreft meer afgewisseld worden. Of een stukje theorie en praktijk in 1 ding. Praktijk kostte bij mij vaak veel meer tijd, en vaak zaten er meerdere praktijkonderdelen in 1 ding. Ook is het jammer dat je soms maar heel kort bij 1 ding stilstaat (maar dit is natuurlijk ook al bij de tussenevaluatie gezegd). Voordat je het goed onder de knie hebt, bijvoorbeeld enquêtes maken, is de week voorbij en ga je verder met je volgende ding.
En toen... was daar ineens het laatste stuk. 23 dingen was voor mij een uitdaging, de grootste, langste en meest omvattende cursus tot nu toe. Inspirerend, soms een moetje (vooral bij theoriedingen), maar iets waar ik zeker wat aan heb gehad. Bedankt voor alle feedback!
donderdag 5 april 2012
Vrolijk Pasen namens groep 7 Octant
Tja, tweede is een beetje hard (eerste ook trouwens, zijn verder heel vredelievende kinderen), maar het verhaal heeft blijkbaar indruk gemaakt. Ze zijn ervan op de hoogte dat het einde niet helemaal klopt....
dinsdag 3 april 2012
Ding 22 Leraar 2.0
Als ik naar mezelf kijk, dan zie ik wel een leraar 2.0. Als de server of mijn digibord er een dagje uit ligt, is het voor mij heel moeilijk om mijn lessen goed voor te bereiden en te geven. Ik gebruik de computer voor al mijn voorbereidingen en mijn lessen, voor de ene les meer als gewoon bord, maar ik haal de filmpjes, foto's, spelletjes, Google Earth enzovoorts graag de klas in. Ik vind het leuk om de website van de klas bij te houden (helaas nog niet gelukt om dit stukje over te dragen aan de leerlingen van de klas) en op zoek te gaan naar interessante 'dingen' om wat ik aan de kinderen wil overdragen nog interessanter of makkelijker te maken. Maar ja, mij interesseert het, en ik heb verder 2 dingen mee (gehad): mijn vader die ook erg van de computers is, en mijn leeftijd. Ik ben er al redelijk mee opgegroeid.
Dit in tegenstelling tot meerdere van mijn collega's. Ben hen zie ik vaak de onmacht en de onzekerheid. Ze zijn er vaak niet mee opgegroeid en gaven al jaren les, voordat de wereld 2.0 hun werk overnam. Ze zijn bang dat als ze op een verkeerd knopje drukken, ze de computer aan gort helpen. En dit is helaas geen uitstervend ras, want ook sommige jongere collega's vinden die computers maar ondingen.
Wat is er dus nodig? Een ICT-coördinator op school die genoeg tijd krijgt om personeel te scholen en enthousiast te maken en die zich niet alleen hoeft bezig te houden met een nadelig punt van al die 2.0-apparaten: ze zijn relatief vaak niet te gebruiken. Hoeveel tijd er gaat zitten in het onderhoud en zorgen voor onderhoud van de computers en digiborden, tijd die anders aan andere dingen besteed zou kunnen worden. En waardoor anderen steeds meer er op vertrouwen dat alles het blijft doen, zodat ze al het moois ook vaker gaan gebruiken.
Wat moet een leerkracht kunnen? Het kunnen omgaan met en een inzicht hebben in computers en andere technische apparaten is handig, maar ik denk dat het wegnemen van de angst die sommigen nog steeds voor 2.0-apparaten hebben net zo'n punt is. Ga maar lekker lopen uitproberen en als het niet is wat je wil, begin je opnieuw.
De leerkracht is in 2020 zeker nog in beeld, maar ik denk wel in een meer coachende rol dan nu. Maar hoeveel van je lessen pas je niet aan, om het beter aan jouw leerlingenpopulatie aan te laten sluiten? Kan een computer dat vervangen? Pietje snapt de bewerking van een som niet, Klaasje heeft weinig inzicht. Kinderen hebben vragen over een onderwerp, willen dingen op een net andere manier nog een keer uitgelegd hebben. Kan een computer dat vervangen? Kinderen leren van en met elkaar, niet alleen rekenen en taal, maar ook sociale vaardigheden en sport. Kan een computer dat vervangen? Voorlopig ben ik niet zo bang voor mijn baan.
Dit in tegenstelling tot meerdere van mijn collega's. Ben hen zie ik vaak de onmacht en de onzekerheid. Ze zijn er vaak niet mee opgegroeid en gaven al jaren les, voordat de wereld 2.0 hun werk overnam. Ze zijn bang dat als ze op een verkeerd knopje drukken, ze de computer aan gort helpen. En dit is helaas geen uitstervend ras, want ook sommige jongere collega's vinden die computers maar ondingen.
Wat is er dus nodig? Een ICT-coördinator op school die genoeg tijd krijgt om personeel te scholen en enthousiast te maken en die zich niet alleen hoeft bezig te houden met een nadelig punt van al die 2.0-apparaten: ze zijn relatief vaak niet te gebruiken. Hoeveel tijd er gaat zitten in het onderhoud en zorgen voor onderhoud van de computers en digiborden, tijd die anders aan andere dingen besteed zou kunnen worden. En waardoor anderen steeds meer er op vertrouwen dat alles het blijft doen, zodat ze al het moois ook vaker gaan gebruiken.
Wat moet een leerkracht kunnen? Het kunnen omgaan met en een inzicht hebben in computers en andere technische apparaten is handig, maar ik denk dat het wegnemen van de angst die sommigen nog steeds voor 2.0-apparaten hebben net zo'n punt is. Ga maar lekker lopen uitproberen en als het niet is wat je wil, begin je opnieuw.
De leerkracht is in 2020 zeker nog in beeld, maar ik denk wel in een meer coachende rol dan nu. Maar hoeveel van je lessen pas je niet aan, om het beter aan jouw leerlingenpopulatie aan te laten sluiten? Kan een computer dat vervangen? Pietje snapt de bewerking van een som niet, Klaasje heeft weinig inzicht. Kinderen hebben vragen over een onderwerp, willen dingen op een net andere manier nog een keer uitgelegd hebben. Kan een computer dat vervangen? Kinderen leren van en met elkaar, niet alleen rekenen en taal, maar ook sociale vaardigheden en sport. Kan een computer dat vervangen? Voorlopig ben ik niet zo bang voor mijn baan.
Ding 21 Protocol
Ontdekoefening: zoek de school op internet. Wat vinden wij dan? Natuurlijk de schoolwebsite en verder alles rond onze huisvestingsproblemen. Ook de rapporten van de inspectiedienst en meer van dat soort dingen. Op Youtube een filmpje over de musical, verder weinig bijzonders, behalve een site met een telefoonnummer dat ik nog nooit heb gezien.
Als gewone leerkracht en geen ICT-coördinator zat ik me flink achter mijn oren te krabben, of wij wel een protocol op school hebben rondom ICT, internetgebruik of mediawijsheid. Volgens betrouwbare bron (lees onze ICT-coordinator) niet, dus misschien is het een idee om de tip van Marco te volgen en een mediacoach in te schakelen..... Zonder protocol kan een school naar mijn idee niet, ICT is voor velen nog steeds eng en iets extra's, maar ik denk dat het niet meer weg te denken is, we er steeds meer mee te maken hebben, en dan kun je er beter van te voren over nagedacht hebben.
Als gewone leerkracht en geen ICT-coördinator zat ik me flink achter mijn oren te krabben, of wij wel een protocol op school hebben rondom ICT, internetgebruik of mediawijsheid. Volgens betrouwbare bron (lees onze ICT-coordinator) niet, dus misschien is het een idee om de tip van Marco te volgen en een mediacoach in te schakelen..... Zonder protocol kan een school naar mijn idee niet, ICT is voor velen nog steeds eng en iets extra's, maar ik denk dat het niet meer weg te denken is, we er steeds meer mee te maken hebben, en dan kun je er beter van te voren over nagedacht hebben.
zaterdag 31 maart 2012
Ding 20 Begeleiding
Met 'mijn' kinderen heb ik af en toe een discussie. Vooral op dagen dat er een film uitgekozen mag worden, zoals bij Kerst, Sinterklaas of de verjaardag van juf. Kinderen mogen dan een film meenemen. Aangezien ik een groep 7 heb, mogen dat alleen films zijn die nog ònder de categorie 12 en ouder zitten. En daar zijn veel kinderen het niet mee eens. Want thuis mogen ze ze wel kijken, zelfs naar films die geschikt zijn voor 16 jaar en ouder. Ik had vorig jaar een groep 8, met een clubje kinderen die een Saw-nacht hadden georganiseerd. Ik weet niet of je die Sawfilms wel eens gezien hebt, maar ik word daar met mijn 30 jaar lichtelijk onpasselijk van. Dus vind ik het op zijn zachts gezegd opmerkelijk, dat kinderen van 11 en 12 jaar thuis naar dit soort films mogen kijken. Of ben ik dan bekrompen?
Deze discussie is ook een groot issue op Mediaopvoeding. En ook daar vind je natuurlijk de verschillende meningen, in de schaal van: mijn kind van 5 mag Call of Duty spelen, want het zal wel meevallen, tot mensen die denken dat hun kind morgen met een bazooka hun huis aan gort knalt als het the Smurfs Village heeft gespeeld. Het blijft een moeilijk probleem, want de leeftijdscategorieën zijn er niet voor niets, zowel voor spelletjes als voor films. Aan de andere kant vind ik ook dat je naar je kind zelf moet kijken, welk effect verwacht je? Aangezien ik met een grote groep kinderen te maken heeft, gebruik ik dus de leeftijdswijzer op spellen en films.
Of ik MyBee aan ouders zou aanraden? Nee, hoewel dat misschien tegenstrijdig klinkt met mijn mening over leeftijdswijzers. Het nadeel van zo'n filter vind ik, dat kinderen niet leren dát ze op verkeerde sites terecht kunnen komen. Ik denk dat kinderen er meer aan hebben dat ze leren wat te doen, als je bijvoorbeeld op een pornosite uitkomt. Als je daar nooit mee hebt leren omgaan, schrik je je rot als je in de brugklas ineens wel alle sites getoond krijgt wanneer je iets zoekt. Ik denk dat MyBee te beperkt is, het lijkt mij heel lastig als organisatie om elke site te classificeren op wel of niet geschikt. En missen kinderen dus een heleboel, wat misschien wel heel bruikbaar is.
Deze discussie is ook een groot issue op Mediaopvoeding. En ook daar vind je natuurlijk de verschillende meningen, in de schaal van: mijn kind van 5 mag Call of Duty spelen, want het zal wel meevallen, tot mensen die denken dat hun kind morgen met een bazooka hun huis aan gort knalt als het the Smurfs Village heeft gespeeld. Het blijft een moeilijk probleem, want de leeftijdscategorieën zijn er niet voor niets, zowel voor spelletjes als voor films. Aan de andere kant vind ik ook dat je naar je kind zelf moet kijken, welk effect verwacht je? Aangezien ik met een grote groep kinderen te maken heeft, gebruik ik dus de leeftijdswijzer op spellen en films.
Of ik MyBee aan ouders zou aanraden? Nee, hoewel dat misschien tegenstrijdig klinkt met mijn mening over leeftijdswijzers. Het nadeel van zo'n filter vind ik, dat kinderen niet leren dát ze op verkeerde sites terecht kunnen komen. Ik denk dat kinderen er meer aan hebben dat ze leren wat te doen, als je bijvoorbeeld op een pornosite uitkomt. Als je daar nooit mee hebt leren omgaan, schrik je je rot als je in de brugklas ineens wel alle sites getoond krijgt wanneer je iets zoekt. Ik denk dat MyBee te beperkt is, het lijkt mij heel lastig als organisatie om elke site te classificeren op wel of niet geschikt. En missen kinderen dus een heleboel, wat misschien wel heel bruikbaar is.
Ding 19 Integreren
Als ik terug kijk naar mijn bevindingen en meningen over mediawijsheid, dan is daar niet zo heel veel veranderd. Ik ben nog steeds van mening dat je daar het hele jaar door over moet praten, vooral als dit door de actualiteit nodig is, en dat je daarnaast op projectbasis ermee bezig moet zijn, zodat je ook over onderwerpen praat waarop je zelf misschien minder bedacht bent.
Op dit moment ben ik druk bezig met de lessen van Kennisnet over mediawijsheid. Het zijn vooral praatlessen, kinderen hebben erg de behoefte om hun ervaringen te delen merk ik. Wat doe je als iemand je uitnodigt op Hyves die je niet kent, wat doe je als iemand vervelend wordt bij zoiets simpels als Wordfeud (waarbij ik dezelfde ervaringen heb als de kinderen, niet iedereen is daar om een onschuldig spelletje te spelen), kun je alles geloven wat er op Internet staat en wat staat er eigenlijk over jou op het Internet? Vooral dat laatste was goed om met de kinderen uit te proberen. Is alles wel zo afgeschermd zoals je dacht? Wie heeft er tips over hoe je het kunt veranderen als er volgens jou te veel te zien is? (gelukkig ben ik daar zelf ook bedreven in). Ik merk dat basisschoolkinderen bewuster met hun gegevens omgaan dan een paar jaar geleden, eigenlijk iedereen heeft zijn Hyves pagina wel afgeschermd en kinderen weten wat ze moeten doen als ze op een vervelende manier benaderd worden. Er zijn ook minder incidenten die gelijk om aandacht vragen. Vraag blijft natuurlijk of ze ook daadwerkelijk doen wat ze moeten doen als er toch een incident is, maar daar heb je als juf toch minder zicht op dan de ouders. En ik zat laatst een rondje op Twitter te maken, een nog niet zo veel gebruikt medium onder basisschoolscholieren, maar des te meer door ex-leerlingen die nu op de middelbare school zitten. Alsof ze alle lessen over mediawijsheid vergeten zijn, om maar gehoord te worden. Daar ligt dus nog wel een stukje om op te pakken. Want Facebook en Hyves kunnen dan wel netjes afgeschermd zijn, maar dan komt er een nieuwe hype en hup, alles ligt weer op het wereldwijde net.
Op dit moment ben ik druk bezig met de lessen van Kennisnet over mediawijsheid. Het zijn vooral praatlessen, kinderen hebben erg de behoefte om hun ervaringen te delen merk ik. Wat doe je als iemand je uitnodigt op Hyves die je niet kent, wat doe je als iemand vervelend wordt bij zoiets simpels als Wordfeud (waarbij ik dezelfde ervaringen heb als de kinderen, niet iedereen is daar om een onschuldig spelletje te spelen), kun je alles geloven wat er op Internet staat en wat staat er eigenlijk over jou op het Internet? Vooral dat laatste was goed om met de kinderen uit te proberen. Is alles wel zo afgeschermd zoals je dacht? Wie heeft er tips over hoe je het kunt veranderen als er volgens jou te veel te zien is? (gelukkig ben ik daar zelf ook bedreven in). Ik merk dat basisschoolkinderen bewuster met hun gegevens omgaan dan een paar jaar geleden, eigenlijk iedereen heeft zijn Hyves pagina wel afgeschermd en kinderen weten wat ze moeten doen als ze op een vervelende manier benaderd worden. Er zijn ook minder incidenten die gelijk om aandacht vragen. Vraag blijft natuurlijk of ze ook daadwerkelijk doen wat ze moeten doen als er toch een incident is, maar daar heb je als juf toch minder zicht op dan de ouders. En ik zat laatst een rondje op Twitter te maken, een nog niet zo veel gebruikt medium onder basisschoolscholieren, maar des te meer door ex-leerlingen die nu op de middelbare school zitten. Alsof ze alle lessen over mediawijsheid vergeten zijn, om maar gehoord te worden. Daar ligt dus nog wel een stukje om op te pakken. Want Facebook en Hyves kunnen dan wel netjes afgeschermd zijn, maar dan komt er een nieuwe hype en hup, alles ligt weer op het wereldwijde net.
Abonneren op:
Posts (Atom)